آغاز داستان

پیش از ظهر دومین روز بعد از کریسمس رفته بودم به دیدن دوستم شرلوک هولمز، برای عید مبارکی. دیدم رب دوشامبر ارغوانی رنگی به تن دارد و روی کاناپه اتاق نشیمن لم‌داده. پیپ‌دانش را در سمت راست، در جایی که به‌راحتی در دسترس بود، گذاشته و توده‌ای از روزنامه‌های صبح که از درهم‌ریختگی آن‌ها پیدا بود به‌تازگی خوانده‌شده‌اند، در سمت دیگر. کنار نیمکت یک صندلی چوبی قرار داشت و از گوشه بالای پشت صندلی کلاه شاپوی افتضاح بسیار مندرسی آویزان بود. کلاه که از جنس نمد سفت بود از فرط استعمال زار می‌زد و چند جای آن ترک خورده بود. از ذره‌بین و پنسی که روی صندلی دیده می‌شد پیدا بود که کلاه را برای معاینه در آن حالت معلق نگاه داشته‌اند.

گفتم: «سرتان به کاری گرم است. نکند مزاحم شده باشم.»

ابداً. خوشحالم دوستی اینجاست که می‌توانم نتیجه بررسی خود را با او در میان بگذارم. موضوع بسیار بی‌اهمیت است (و با شست خود به کلاه کهنه اشاره کرد) «ولی چند نکته‌ای در ارتباط با آن وجود دارد که می‌توانند جالب و حتى آموزنده باشند.»