“هشت کتاب سهراب سپهری” نموداری تمام از سیر معنوی شاعر جویای حقیقت است، از اعتراضات سیاسی تا شور جست و جو و ره سپردن در عرفانی زمینی.

سهراب سپهری از شاعرانی است که ورود به دنیای شعر او برای همگان به سادگی امکان‌پذیر است، برخلاف برخی از شاعرانی که دست‌یابی و درک و لذت بردن از شعر آنان ،کار آسانی نیست و نیاز به تمرین و تکرار و دانسته‌های بسیار و مطالعه فراوان دارد. زبان ساده، منسجم و صمیمی وهمچنین اندیشه انسانی، شاید چیزی باشد که در وهلۀ اول، خواننده را به سمت شعر او می‌کشد. از این رو می‌توان سهراب سپهری را آسان‌یاب‌ترین سراینده شعر نو نامید، اگر چه این آسان‌یابی، در ظاهر امر است و درک حقیقت شعر سهراب و لذت بردن از آن، نیاز به مقدماتی دارد چون: آشنایی با سنن و قواعد شعر فارسی، تحولات و دگرگونی‌های جامعه زمان شاعر و قدری از مبانی فلسفه و عرفان.

سهراب سپهری هنرمندی جستجوگر و تنها بود و تمام عمر خویش را درجستجوی گمشده‌ای بوده که شاید آن گمشده، خویشتن وی بوده باشد. سهراب، سفرهای آفاقی بسیاری داشته، آنگونه که سفرهای انفسی نیز داشته است و برای همین، جغرافیای شعر او نیز مانند روح او گسترده است و تمام جغرافیای انسانی را دربرمی‌گیرد و در شعرهای بلند صدای پای آب و مسافر، به سفرهای آفاقی و انفسی خود اشاره می‌کند. سهراب، تمام عمر خویش را غرق در هنر خود بود و دنیای خود را زیست و آنرا ساخت و هرگز به روزمرگی مبتلا نشد.

“هشت کتاب” یکی از اثرگذارترین و محبوب‌ترین مجموعه‌ها، در تاریخ شعر نو ایران است.