آغاز داستان

در زمان‌های بسیار بسیار قدیم، که سال‌هاست به کلی از حافظه تقویم‌ها پاک شده، در سرزمینی بسیار بسیار دور به اسم غربستان (برخی از اهل لغت گفته‌اند که نام متداول قبرستان، از همان غربستان قدیم گرفته شده و کلمه غربستان به‌تدریج و بر اثر کثرت استعمال تغییر شکل داده، نویسنده اصولاً با چنین تحلیل‌هایی موافقت ندارد و مطالبی از این قبیل را بیشتر برداشت شخصی می‌داند تا مسئله علمی و مستند و تاریخی. نویسنده در تایید عرایض خودش می‌افزاید: اگر مبنای قضاوت، حدس و گمان باشد و ملاک‌های بی‌پایه و اساس، عربستان که شباهت بیشتری با غربستان دارد و احتمال افتادن یک نقطه هنگام استعمال یا حتی حمل‌و‌نقل به مراتب بیشتر از وقوع اتفاقات مشابه در مورد قربستان است. مضاف بر اینکه عمر این دو کلمه به‌مراتب کوتاه‌تر از آن است که بتوانند خودشان را به آن زمان برسانند؛ و تازه نویسنده وارد این بحث نمی‌شود که اصولاً نفی و اثبات این یا آن در نهایت چه دردی را از چه‌کسی درمان می‌کند!) که امروزه بعید است بر روی کره زمین، نام و نشانی از آن باقی مانده باشد. پادشاهی کاملاً معمولی به نام ممول (Mamule) بر مردمی معمولی‌تر حکومت می‌کرد. حتماً تعجب می‌کنید که از میان ده‌ها صفت و خصوصیتی که یک پادشاه ممکن است داشته باشد، چرا من فقط به صفت معمولی بسنده می‌کنم؟! شما می‌توانید این تعجب یا حتی اعتراضتان را به این نحو بیان کنید که:

حداقل توقع از یک نویسنده یا مورخ یا راوی متعهد این است که لااقل یک صفت ظالم یا عادل هم که شده کنار اسم پادشاه بگذارد تا خواننده از همان اول تکلیفش با این موجود روشن شود و بفهمد که باید از او متنفر باشد یا او را دوست داشته باشد. نویسنده‌ای که این کمترین مطالبات به حق خواننده را هم از او دریغ می‌کند، به درد لای…